05-04-2024
Na een jarenlange carrière in de bouw vroeg ik me rond mijn 45ste af: “Ga ik dit de rest van mijn leven doen?” Mijn gevoel was duidelijk: nee. Maar wat dan wel? Toen ik een jaar of vijftien was, had ik een bijbaantje in de horeca. Dat vond ik ontzettend leuk. Een eigen restaurant, dat moest het worden!
Per toeval begon mijn oudste zoon Patriek in de zomer van 2017 op onze huidige locatie een pop-uprestaurant met zijn vrienden onder het mom van ‘een zomer geld verdienen in plaats van uitgeven’. Op deze manier kwam de locatie op mijn pad. Er hadden in het verleden meerdere restaurants in gezeten, maar het pand stond op dat moment al drie jaar leeg. Dat schrok me niet af. Als je iets echt graag wilt, dan lukt het. Daar geloof ik sterk in.
Dat wil niet zeggen dat alles meteen van een leien dakje ging. In het begin stond mijn zoon Olivier in de keuken en ik aan de voorkant, maar hij zou in de zomer van 2018 gaan wonen en studeren in Utrecht. Het was lastig om een goede vervanger te vinden. Dit was een stressvolle periode, maar ik hield vertrouwen dat er op tijd iemand op ons pad zou komen. Toen ik aan vrienden vertelde dat ik op zoek was naar een nieuwe chef, vertelden zij dat de schoonzoon van hun achterburen kok was. Zo kwam ik in contact met Bart. Er was meteen een klik. Niet alleen zijn manier van koken paste perfect bij ons, maar ook als mens past hij goed binnen ons gezin.
Natuurlijk ben ik voorafgaand aan dit avontuur van alle kanten gewaarschuwd over de moeilijkheden die zouden komen bij het runnen van een succesvol restaurant op deze locatie. Vragen zoals "Hoe vind je goed personeel?" leken aanvankelijk grote obstakels. Dit bleek echter een minder groot probleem dan verwacht. Wat hierbij hielp is dat we, volgens de oude Achterhoekse traditie van ‘buurt maken’, kennis hebben gemaakt met onze buren. Zij zijn onze ambassadeurs geworden. Vooral tijdens de uitdagende tijden van de lockdowns tijdens de coronaperiode, een bijzonder moeilijke periode, hebben we de loyaliteit van onze vaste gasten mogen ervaren.
We hebben een voorliefde voor koken met lokale ingrediënten, mits deze in voldoende hoeveelheden beschikbaar zijn. Zo serveren we onder andere een coppa van kringloopboerderij De Goed Gevulde, kaas van biologische boerderij Ruimzicht en wild van poelier Wolters. Ook schenken we dranken van distilleerderij De Bronckhorst.
Ook onze gastvrouw Stella ontmoette ik geheel bij toeval. Ik was te gast in het restaurant waar zij destijds werkte en we raakten aan de praat. Al snel werd duidelijk dat we een vergelijkbare visie op het vak hebben. We waarderen etiquette, zijn niet bang om anders te zijn en stellen de gast graag voorop. Het maakt voor ons geen verschil of iemand enkel voor een kop koffie op ons terras neerstrijkt of uitgebreid komt dineren met een vijfgangenmenu. Deze vorm van gastvrijheid wil ik mijn gasten bieden.
Echte gastvrijheid is tegenwoordig zeldzaam, maar wij streven ernaar deze te bieden. Als gasten na een jaar terugkomen, weet ik vaak nog waar ze de vorige keer hebben gezeten. Dat vinden mensen heel bijzonder, maar voor mij is het gewoon. Wij zorgen voor een fijne sfeer en zetten graag net dat stapje extra. Zo hebben we speciaal voor een vaste gast die met een rollator loopt, een invalideparkeerplaats gemaakt. Als iemand jarig is, zetten we een ander bloemetje op tafel of maakt Bart het dessert net iets specialer. Vaak krijgen we van gasten bij vertrek het compliment dat alles klopte. Dan sta ik echt te glunderen bij de deur, want dit is precies waarom ik het horecavak zo geweldig vind. En waarom ik de bouw nog geen seconde heb gemist!